Θεατρική Ομάδα Μυκόνου… ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ! !

Με μια ακόμη επιτυχημένη παρουσία, έπεσε χθες, η αυλαία των φετινών παραστάσεων της Θεατρικής Ομάδας Μυκόνου, που δόθηκαν στην αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου της ΔΕΠΠΑΜ, στις 18 – 21 Μαΐου 2007. Τίτλος της παράστασης: "Μια ώρα με τον Μπόστ" κι εμείς θα συμπληρώσουμε, "μια ώρα με πολύ γέλιο", μια ώρα όπου η ΘΟΜ, χειρίστηκε τα δύσκολα κείμενα του μεγάλου Μπόστ, με τον σεβασμό και τον επαγγελματισμό που τους αξίζει.
Τα πλούσια σκηνικά και τα εντυπωσιακά κοστούμια ήταν η πρώτη εικόνα, που προδιέθετε θετικά τον θεατή. Η σοβαροφανέστατη κωμωδία που ακολούθησε έκανε το κοινό να παρακολουθεί με προσοχή την εξέλιξη, να γελάει, να συμμετέχει και να χειροκροτεί με ενθουσιασμό. Στην εξέλιξη του έργου, οι ηθοποιοί εμφανίζονταν σταδιακά πάνω στη σκηνή, με επεισοδιακό, τις περισσότερες φορές, τρόπο και οι ανεπανάληπτοι διάλογοι του Μποστ σε συνδυασμό με την άψογη ερμηνεία των ηθοποιών, κράτησαν το ενδιαφέρον του θεατή αμείωτο μέχρι το τέλος.
Το έργο ήταν μια συρραφή αποσπασμάτων, από κείμενα που έχει γράψει ο γνωστός σε όλους μας ΜΠΟΣΤ. Τα αποσπάσματα δέθηκαν μεταξύ τους με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποτελέσουν μια αυτόνομη παράσταση, που κατάφερε να περάσει στο θεατή, ακριβώς αυτό που ήθελε ο Μπόστ: Να σατυρίσει τον μικροαστό Έλληνα, σε όλη την πορεία του μέσα στο χρόνο.
Τα κείμενα που αποτέλεσαν τον "κορμό" της παράστασης, ήταν αποσπάσματα από τα έργα: Φαύστα, Μήδεια, Μαρία Πενταγιώτισσα, Ρωμαίος και Ιουλιέτα.

Τη σκηνοθεσία του έργου έκανε ο Πέρρος Κουσαθανάς και παρότι δεν είμαστε κριτικοί θεάτρου, ούτε ειδικοί, θα τολμήσουμε να πούμε ότι κατά την άποψή μας, ήταν μια από τις καλύτερες σκηνοθετικές του δουλειές.
Πολύ καλή ερμηνεία είχαν όλοι οι ηθοποιοί, όπου ο καθένας κατάφερε να παίξει το ρόλο του, τόσο καλά, που το έργο είχε μια ευχάριστη και ενδιαφέρουσα ροή χωρίς κενά, και κυρίως μας έκαναν να ξεχάσουμε ότι παρακολουθούσαμε την παράσταση μιας ερασιτεχνικής Θεατρικής Ομάδας…..!!
Έπαιξαν με τη σειρά που εμφανίστηκαν : Φαύστα: Φρασκώ Λαπατά Μαργάρα, Μήδεια: Πέρρος Κουσαθανάς, Μαριάνθη: Χρυσάνθη Αλαφασού, Γιάννης: Γιώργος Σολομωνίδης, Ρωμαίος: Θοδωρής Βερώνης, Ιουλέτα: Μαρία Κουσκουνέλλου, Οιδίπους: Απόστολος Κοντιζάς – Στέλιος Σταυρουλάκης, Αντιγόνη: Γεωργία Φαμέλη, Πενταγιώτισσα: Λουκία Ρηγούτσου, Τάσος: ʼγγελος Μακρής, Ιάσων: Αρτέμης Ευθυμίου και η έκπληξη της παράστασης, το Ριτσάκι: Φλώρα Ξυδάκη.
Υπόλοιποι συντελεστές της παράστασης είναι: Μακέτα: Νίκος Πονηρός, Σκηνικά: Γιάννης Κουσαθανάς, Κοστούμια: Ασημίνα Λαπατά, Φωτισμοί: Στέλιος Σταυρουλάκης, Μακιγιάζ: Ειρήνη Μαγκανά, Κομμώσεις: Mod's Hair, Γρηγόρης Καμμής, Υποβολείο: Μαργαρίτα Χουρδάκη, Επιμέλεια μουσικής: Δημήτρης Φίννις, Επιμέλεια προγράμματος: Στέλιος Σταυρουλάκης, Επιμέλεια μακετών, αφίσας – προγράμματος: Κατερίνα Δρακάκη.
Ένα μεγάλο μπράβο αξίζει σε όλη την Ομάδα και τους ευχόμαστε η παράστασή τους να βγεί και έξω από τα σύνορα του μικρού νησιού μας.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΟΣΤ
Ο Χρύσανθος (Μέντης) Μποσταντζόγλου, γνωστός με το ψευδώνυμο ΜΠΟΣΤ, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1918. Το 1939 και αφού η οικογένεια του είχε επιστρέψει στην Ελλάδα, εισήχθη στη Σχολή Καλών Τεχνών. Η καριέρα του ως σκιτσογράφου ξεκίνησε με εικονογραφήσεις περιοδικών και παιδικών βιβλίων. Το πρώτο προσωπικό του βιβλίο εκδόθηκε με δικά του έξοδα το 1945 και είχε τίτλο "ο ʼγιος Φανούριος". Αργότερα συνεργάστηκε με την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, το περιοδικό ΕΙΚΟΝΕΣ και στη συνέχεια σαν σκιτσογράφος στο περιοδικό ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ. Από τα μέσα του 1960 και μετά, αφιερώθηκε στη ζωγραφική και το θέατρο. Έφυγε από τη ζωή στις 13 Δεκεμβρίου του 1995.
Ο Μπόστ κατάφερε να δημιουργήσει ένα προσωπικό ύφος ως σκιτσογράφος, κειμενογράφος, ζωγράφος και θεατρικός συγγραφέας. Βασικά χαρακτηριστικά του έργου του είναι η γλώσσα και τα επίτηδες ανορθόγραφα κείμενα. Του άρεσε να γελοιοποιεί την καθαρεύουσα, να σατιρίζει τον μικροαστό Έλληνα των μεταπολεμικών χρόνων, την καθωσπρέπεια, την ημιμάθεια, το νεοπλουτισμό, την ξενομανία, τις έντονες ταξικές αντιθέσεις και την ελληνική πολιτική ζωή. Σατιρίζει ιδιαίτερα την εξάρτηση της Ελλάδας από τον ξένο παράγοντα, ενώ στα έργα του η μαμά Ελλάς παρουσιάζεται φτωχοντυμένη, εξαθλιωμένη, αλλά αρχαιοπρεπής.

Το ζωγραφικό του έργο, είναι επηρεασμένο από το ναϊφ ύφος της ελληνικής ζωγραφικής και κυρίως από τον Θεόφιλο αλλά και τις φιγούρες του Θεάτρου Σκιών. Στα θεατρικά του έργα χρησιμοποιεί δεκαπεντασύλλαβο, ενώ το κείμενο διακρίνεται από ένα ύφος γεμάτο πομπώδεις καθαρευουσιάνικες εκφράσεις με ξένες και ελληνικές λέξεις. Συνήθιζε στα έργα του, να παρουσιάζει ιστορικά ή μυθικά πρόσωπα, που όμως τα έβαζε να αναφέρονται σε σύγχρονες καταστάσεις της εποχής του.

Και σ' αυτό το σημείο αξίζει να μεταφέρουμε ένα αξιόλογο κείμενο που βρίσκεται γραμμένο σαν εισαγωγή, στο πρόγραμμα της παράστασης, το υπογράφουν ο Πέρρος Κουσαθανάς και η Θεατρική Ομάδα Μυκόνου και αποτελεί μια πεντακάθαρη εικόνα της σχέσης που αναπτύσσεται ανάμεσα στον Μποστ και τον ηθοποιό που ερμηνεύει Μποστ.
Με πιο απλά λόγια, το κείμενο αυτό είναι η ΨΥΧΗ της παράστασης, για όλο εκείνο το διάστημα της προετοιμασίας, που προηγείται και που καθρεφτίζεται ακριβώς τη στιγμή που ο ηθοποιός ανεβαίνει στη σκηνή, για να παίξει για το κοινό…..

"Καλησπέρα σας κύριε Μέντη…
Η πρώτη διόρθωση που κάνεις στον ηθοποιό όταν αρχίζουν οι πρόβες σε έργο του Μπόστ είναι: "μην απαγγέλεις", η δεύτερη: "μη σε παρασύρει ο δεκαπεντασύλλαβος και κάνεις ρυθμούς", η τρίτη "παίζε σοβαρά και απλά". Τα πετυχαίνει και τα τρία ο κύριος Μέντης. Ειδικά το τελευταίο.
Ο Μπόστ μπορεί να γράφει αστεία, σκέφτεται όμως οδυνηρά σοβαρά. Εκθέτει ανεπανόρθωτα τον ηθοποιό που νομίζει ότι παίζει χάρτινους ρόλους και διαλύει το θεατρίνο που τολμά να πει "αστεία" τα αστεία του.
Ο ίδιος, αν σκηνοθετούσε έργο του, θα 'βαζε τους ηθοποιούς να κάθονται στις καρέκλες και να κινούνται όπου είναι απαραίτητο.
Γιατί μ' αρέσει ο Μπόστ; Μου μαθαίνει να είμαι λιτός, σοβαρός, σεμνός και ακριβός. Με γλιτώνει από τη σοβαροφάνεια, την έπαρση και την ευκολία. Μου δείχνει την ουσία που γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα μας.
Γνωρίζει τι συμβαίνει γύρω μας και μας κρατάει σε εγρήγορση.
Χωρίς συνθήματα και φανφάρες.
Με την απλότητα ενός παιδιού.