Θησαυρός στο Κόρφο!

Θησαυρός στο Κόρφο!

Λένε ότι εκεί που τελειώνει το ουράνιο τόξο υπάρχει θησαυρός. Να πάμε δηλαδή στην παραλία του Κόρφου να ψάξουμε; …
Μοναδικό φαινόμενο σήμερα στις 08:11 που μπορεί να το είδαν ελάχιστοι, και ίσως να μην το ξαναδεί ποτέ κανείς γιατί μπορεί να ήταν και η μοναδική φορά που εμφανίστηκε σε αυτό το σημείο και τόσο πολύ έντονα. Δεν κράτησε παραπάνω από 2 λεπτά, όσο η αναλαμπή του ήλιου μέσα από τα πρωινά σύννεφα, ήταν αρκετά όμως για να δώσουν μια άλλη διάθεση, ένα μήνυμα, μια ερμηνεία διαφορετική στο καθένα που το είδε.
Η παρατήρηση του ουράνιου τόξου ξεκινά από πολύ παλιά. Όπως είναι φυσικό, οι πρώτες ερμηνείες για το Ουράνιο Τόξο, είχαν μυθολογική προέλευση. Η Ελληνική θεότητα Ίριδα, λέγεται ότι χρησιμοποιούσε το Ουράνιο Τόξο σαν σημάδι προειδοποίησης και ελπίδας.
Το ουράνιο τόξο στην πραγματικότητα είναι μια εντυπωσιακή εικόνα της ανάλυσης του λευκού φωτός. Οι συνθήκες που απαιτούνται, για να δούμε το ουράνιο τόξο, είναι να λάμπει ο ήλιος στο ένα μέρος του ουρανού και στο αντίθετο να βρέχει. Που είναι όμως ο ήλιος όταν βλέπουμε το ουράνιο τόξο; Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν παρατηρήσει ποτέ ότι ο ήλιος είναι πάντα πίσω από αυτούς όταν βλέπουν ένα ουράνιο τόξο, και ότι το κέντρο του κυκλικού τόξου του ουράνιου τόξου συμφωνεί με την κατεύθυνση απέναντι από αυτήν του ήλιου.
Ουράνια Τόξα σχηματίζονται όταν σταγόνες βροχής ανακλούν και διαθλούν φως από τον ήλιο. Όταν φως που διασχίζει τον αέρα προσπίπτει (κτυπάει) σε μια σταγόνα, μέρος του φωτός ανακλάται και μέρος διαθλάται καθώς εισέρχεται στη σταγόνα. Μέρος του φωτός μέσα στη σταγόνα ανακλάται καθώς κτυπά την άλλη πλευρά της σταγόνας και μέρος διαθλάται καθώς ξαναβγαίνει στον αέρα. Γενικά, όταν φως περνά από ένα μέσο στο άλλο, μέρος του φωτός ανακλάται από την διαχωριστική επιφάνεια και ένα άλλο μέρος συνεχίζει στο δεύτερο μέσο όπου διαθλάται.
Δεν μπορούμε να το μετρήσουμε, γιατί οι διαστάσεις του εξαρτώνται από τη θέση του παρατηρητή. Καθένας βλέπει το δικό του ουράνιο τόξο από το σημείο όπου βρίσκεται: αν ο παρατηρητής μπορούσε να μετακινείται και ταυτόχρονα να βλέπει το ουράνιο τόξο, τότε θα αντιλαμβανόταν ότι οι διαστάσεις του μεταβάλλονται. Θεωρητικά, αν επιχειρούσαμε να το φτάσουμε και περπατούσαμε προς την κατεύθυνσή του, θα το βλέπαμε να απομακρύνεται συνεχώς μέχρι που θα εξαφανιζόταν. Καθώς οι φωτεινές ακτίνες του ουράνιου τόξου γίνονται ορατές μόνο όταν φτάνουν στο μάτι μας, ο Ήλιος πρέπει να βρίσκεται σε λιγότερο από 42° ύψος και οπωσδήποτε από πίσω μας. Συνήθως καταφέρνουμε να δούμε μόνο ένα μέρος του ουράνιου τόξου, το οποίο όσο χαμηλότερα βρίσκεται ο Ήλιος τόσο μεγαλύτερο φαίνεται. Μόνο όταν ο Ήλιος είναι ακριβώς στον ορίζοντα μπορούμε να το δούμε ολόκληρο, με τη χαρακτηριστική ημικύκλια καμπύλη του.
Καλημέρα σε όλους και όσο αφορά τον θησαυρό στο Κόρφο… είναι μάλλον ολόκληρη η Μύκονος θησαυρός.